"من درد مشترکم مرا فریاد کن . . . "

 اینت ترانه ای با صدای سکوت 
  بهار زیباست 

وقتی که عشق می آفریند 

باران زیباست 

زمانی که درد می شوید 

ستاره زیباست 

وقتی کنار ماه تنهایبست

ساز آواز دلست

وقتی که می نویسد

 آدمی 

قصیده ی زیباییست 

وقتی بپا خیزد . . .

 من شعر بلند بودنم

ترا تا اوج قله ها 

بر بالهای باد 

بر شانه های یاد

می نشانمت ،

بی هیچ منتی .
 من ستایش مطلقم به خاک

 و خدایی که آفرید . . .

                                      ح -  ب

                                  تـــــــــــوهـم

                                   1388/07/07